Hoca’nın kadılık yaptığı sıralarda bir adam gelmiş:
— Hoca efendi demiş, size bir şey danışacağım.
— Buyurun sorun.
Demiş Hoca, adam sözünü sürdürmüş:
— Geçen gün, komşuların size ait olduğunu söyledikleri bir inek, tarlada bizim ineğin karnını vurup öldürmüş. Şimdi ne yapmam gerek?
Hoca , sakallarını sıvazlayıp bir an düşündükten sonra :
— Hayvan bu, demiş, dava edecek değilsin ya!..
— Teşekkür ederim kadı efendi.
— Sahibinin de bu işte suçu yok; ne bilsin böyle olacağını?
Adamın yüzü gülmüş, tekrar söze başlamadan önce:
— Kusura bakma kadı efendi, demin ben bir yanlışlık yaptım, ölen inek benimki değil, seninki imiş.
Hoca, yerinden doğrulup:
— Bak demiş, şimdi iş değişti. O halde verin raftaki kara kaplı kitabı da hele bir bakalım! …
Papazın sakalı
Kendini beğenmiş bir papaz çıkar Hoca’nın karşısına.
— Bütün dünyayı dolaştım, sorularıma cevap veren kimse çıkmadı. Bir de sana sorayım Hoca
—Söyler misin, kaç tane yıldız var gökyüzünde?”
Hoca cevap verir:
— Bir eşeğin kılları kadar…
— Nasıl cevap bu der papaz, eşeğin kılları sayılır mı hiç?
— Peki der hoca, gökteki yıldızların sayılabileceğini kim söylemiş?
Papaz:
—İkinci sorumu bil bakalım. Sakalımda kaç tane kıl vardır benim?
Hoca yine cevap verir:
— Eşeğin kuyruğunda kaç kıl varsa o kadar.
— Nereden biliyorsun diyecek olur papaz. Hoca şöyle anlatır:
— İnanmazsan otur şuraya. Sıra ile bir eşeğin kuyruğundan kıl koparalım bir senin sakalından. Eğer senin yüzün kabak gibi ortaya çıktığında eşeğin kuyruğunda hala kıl kalırsa senin haklı olduğuna inanırız.
Papaz sus pus olup sıvışır hemen..
Marifet kavukta mı?
Adamın biri kargacık burgacık yazılarla dolu bir mektup getirir Hoca’ya:
— Hocam der şunu okuyuver Allah aşkına.
Hoca mektuba dikkatle bakar. Yazı o kadar kötü ve karışıktır ki okumak mümkün değil.
— Al der, ben bu yazıyı okuyamadım!
Adam birden sinirlenir:
— Yahu der, ne biçim hocasın sen! Kocaman kavuğundan bari utan. Bir mektubu bile okuyamadın!
Bu sefer sinirlenmek sırası Hoca’ya gelir. Kavuğunu çıkartıp adamın kafasına geçirerek:
— Haydi der, marifet kavuktaysa sen oku da görelim!
Sanatın yarısı
Nasreddin Hoca çocukken onu bir terzinin yanına çırak olarak vermişler. Aradan altı yedi ay geçmiş.
Bir gün anacağı çocuğu yanına oturtup:
— Anlat bakalım oğlum demiş bu kadar aydır gidip geliyorsun. Ne öğrendin ustandan?
Küçük Nasreddin kocaman gözlerini anasına dikip:
— Anam diye cevap vermiş. Dualarının bereketiyle terzilik sanatının yarısını öğrendim. Artık dikilmiş şeyleri güzelce sökebiliyorum. Şimdi iş sökülmüşleri dikmeye kaldı.
Ama sabredip onu da öğreneceğim, hiç merak etme sen…
Yalancı şahitle hoca’nın eşeği
Hoca şehrin kadısını ziyarete gitmiş. Eşeğini de mahkeme kapısının önüne bağlamış. Bu sırada yalancı şahitlik suçundan ceza alacak bir adam getirmişler. O devirde böylelerine verilen ceza, bir eşeğin sırtına ters oturtulup çarşı pazar dolaştırılmakmış. Kadı Efendi hocadan eşeğini vermesini rica etmiş. Yalancı şahidi Hoca’nın eşeğine bağlayıp götürmüşler. O gün akşama kadar eşeğini beklemek zorunda kalmış Hoca.
Bir başka gün yine Kadı Efendiyi ziyarete gelmiş Hoca.
Yine aynı adamı yalancı şahitlik suçundan getirmişler. Hoca dayanamamış:
— Yahu demiş bana baksana sen. Ya yalancı şahitlikten vazgeç, ya da kendine bir eşek satın al!.
Halep ordaysa arşın burada
Palavracının biri başına topladığı üç beş cahile karşı övünüp duruyormuş:
— İşte ben böyle güçlü ve maharetli bir adamım.
Evet ben Halep’te bulunduğum sıralarda altmış arşın uzağa atlamış bir kimseyim!…
Hoca da bu sırada oradan geçiyormuş. Palavracının yanına yaklaşıp:
— Yaa demiş demek sen altmış arşın atlarsın.
Haydi atla da görelim.
Adam hık mık etmiş. “Ama demiş ben Halep’te atladım…” Hoca kızmış:
— Canım demiş, Halep oradaysa arşın burada!?
Düşünen hindi
Küçük bir papağanın on beş altına satıldığını gören Hoca, bir koşuda evine gidip kümesteki hindisini tutmuş. Apar topar pazara götürüp başlamış bağırmaya.
— Satılık hindii… Satılık hindii… Yirmi altına satılık hindi!
Şaşırmışlar pazardakiler.
— Yahu hocam demişler. Bir hindinin yirmi altın ettiği nerede görülmüş?
— Ne var yani diye çıkışmış hoca. Demin bir kuşu
on beş altına sattılar.
— Ama o papağandı demişler. Tıpkı insan gibi konuşuyor o.
— Olsun demiş Hoca. O konuşursa bu da düşünür!
Ya tutarsa?
Kimi insanlar olmayacak hevesler peşinde koşup durur. Nasreddin Hoca böylelerine bir ders vermek istemiş bir gün. Elinde koca bir bakraç yoğurt mayasıyla gölün kenarına gelmiş. Başlamış kaşık kaşık dökmeye:
— Ne yapıyorsun hoca? demişler.
— Göle yoğurt mayası çalıyorum, demiş kıs kıs gülerek.
— Olur mu demişler, göl yoğurt mayası tutar mı hiç?
Hoca cevabı yapıştırmış tabii:
— Ya tutarsa…
İşte ayaklarınız
Üç dört çocuk ayaklarını suya sokmuş oynarlarken Nasreddin Hoca’nın yanlarına doğru geldiğini görmüşler. Bir muziplik düşünmüşler hemen:
— Aman hocam diye bağırmış birisi. Ayaklarımız birbirine karıştı. Bir türlü bulamıyoruz.
— Ya demiş, Nasreddin Hoca, ben şimdi bulurum onları.
Eline geçirdiği sopa ile başlamış su içindeki ayaklara vurmaya.
Çocuklar zıplayıp kalkmışlar sudan. Hoca gülmüş:
— Tamam mı demiş, herkes ayağını buldu mu şimdi?
Latifeden hoşlanmam
Nasrettin Hoca pazarda dalgın dalgın yürüyormuş. Etrafında bulunan esnafları seyrederken tam bu sırada ensesine bir tokat geliyor. Nasrettin Hoca şaşırmış, tökezlemiş bir kaç adım sendelemiş sonra toparlanıp sinirli bir şekilde arkasını dönmüş.
Birde ne görsün. Nasrettin Hocanın 2 katı çam yarması gibi bir adam. Nasrettin Hoca durmuş bir yutkunmuş önce, sonra:
— Bana sen mi vurdun? Demiş adama.
Adam:
— Ben vurdum lan ne olacak sorun mu var demiş.
Nasrettin Hoca:
— Şakadan mı vurdun ciddiden mi? demiş
Adam:
— Ciddi vurdum napacan?!
Nasrettin Hoca:
— Aman aman, iyi ki ciddi vurdun… Çünkü Latifeden hiç hoşlanmam da…
*
Lilay Koradan
Bir önceki yazımız olan İlkçağlardan 10 Ünlü Düşünür başlıklı makalemizde düşünürler, ekmel ali okur sözleri ve felsefeciler hakkında bilgiler verilmektedir.
